"Rok w Poziomce" Katarzyna Michalak

Historia Ewy – trzydziestokilkuletniej kobiety po przejściach, która postanawia spełnić wreszcie swoje marzenie i zamieszkać w ukochanym domu. Ale jak wszystko w życiu to marzenie ma również swoją cenę: Ewa, chcąc zarobić na kupno wymarzonego domku pod lasem podejmuje pracę w wydawnictwie przyjaciela (skądinąd bardzo atrakcyjnego) i ma za zadanie znaleźć prawdziwy bestseller…

I tu zaczynają się przygody…

Urzekająca historia ludzi, do których szczęście przyszło wtedy, gdy już przestawali w nie wierzyć. Sympatyczni bohaterowie, którzy przekonali się, że podarowane dobro – powraca podwójnie.

Wydawnictwo: Literackie
Wydano: listopad 2010
stron : 

Dane mi było ją pochłonąć troszkę wcześniej :o) Muszę przyznać ,że książka jest przepiękna.

Sama okładka jest taka,że ma się ją chęć sięgnąć i dokładniej pooglądać , poprzytulać :o) Kolorystyka piękna i jesienna , ale sama książka jest na każdy dzień roku, na każdą porę roku jak i każdy rok.


„Rok w Poziomce” to pierwsza powieść, która wywołała u mnie tyle samo wzruszeń, co i radości, lecz dała mi przede wszystkim wiele do przemyślenia. To że skończyłam książkę nie znaczy, że zostanie odłożona i za chwilkę nie będę o niej pamiętała. Wiele książek czytam z zapartym tchem, ale odłożone na półkę zostają zapomniane, oczywiście są małe wyjątki i właśnie ta książka do nich należy. Nie da się jej tak po prostu odłożyć i zapomnieć. Wywołuje zbyt dużo emocji.


Książkę czyta się niezwykle lekko, a jednocześnie ciężko się od niej oderwać. Autorka rzuca na nas urok i przenosi nas do świata Ewy. Czytając miałam wrażenie, że jestem tam, w Poziomce, pośród lasów, nad rzeczką, koło mnie biegają Pepsi z Gapą i Tosia, a obok nas pięknie śpiewają ptaki. Katarzyna Michalak pięknie opisuje cała okolicę i ukochane zwierzaki. Widać również, że lubi swoich bohaterów, zwłaszcza Ewę, która wiele w życiu wycierpiała, jednak przy pomocy przyjaciół staje na nogi, spełnia marzenia i zaczyna wierzyć, że można nierealne uczynić realnym.


Autorka porusza w książce bardzo ważną kwestię – białaczkę. Jest to choroba, z której wychodzą nieliczni. Niestety dawców szpiku jest nadal za mało, a dla osób chorujących niekiedy jest to ostatnia szansa na przeżycie. W Polsce ta kwestia jest za mało poruszana, więc myślę, że książka przyniesie wiele korzyści w tej sprawie.


W powieści spodobało mi się wiele rzeczy, czytałam jak zauroczona, nie brakowało oczywiście tak dobrze mi już znanego poczucia humoru i trafnych tekstów, z których śmiałam się do łez, choć i łzy pojawiły się w tych smutniejszych momentach. Staje się to już normą, że KM wyciska ze mnie łzy. Jednak najbardziej lubię tę autorkę za to, że jest aż tak nieprzewidywalna!!!


„Rok w Poziomce” polecam z czystym sumieniem, książka ta jest inna od wcześniejszych książek: „Poczekajki”, „Zachcianka” i „Zmyślonej”, ale za to moim skromnym zdaniem jest niesamowita i niepowtarzalna.

Książka jest dla osób w każdym wieku. Nadaje się na letnie upalne dni , jak i zimne ponure wieczory w fotelu przy kominku :O)

Cytaty: 

"Czas i brak nadziei wyleczą z każdej miłości"

 

"(...) mam los w swoich rękach, w moich rękach jest reszta mojego życia, jakkolwiek bym w to wątpiła, do mnie należy wybór, do mnie decyzje, moje będą błędy i radości. Obym dostała powtórną szansę na ich podjęcie i ich popełnienie…"