Uwielbiam powroty!!

Ewa, Witold i malutka Julijka, Andrzej z Karoliną, niania Jasia – oto bohaterowie Powrotu do Poziomki, czarownego miejsca, przepełnionego miłością i spokojem, gdzie marzenia się spełniają, a szczęście puka do drzwi. Jednak życie gotuje im niespodziankę za niespodzianką: Ewa musi wybrać – mąż, czy przyjaciel, Witold – rodzina, czy przygoda, Andrzej – pieniądze, czy… wolność, Karolina musi pozostać wierna temu, kogo pokochała, choć to niełatwe, zaś Jasia... Czy odnajdą drogę do domu, który jest w nich samych?

Autor: Katarzyna Michalak
Wydawnictwo: Literackie
PREMIERA: listopad 2011!!!!

Przeczytana dzięki uprzejmości Autorki - Dziękuję!

Zdecydowanie i z ogromną przyjemnością sięgam po kolejne powieści TEJ Michalak, a dla niewtajemniczonych Katarzyny Michalak. Obawiam się niestety, że to szukanie i czekanie na nowe książki przeradza się w okropny i nie do pozbycia nałóg!!!! Dlatego ostrzegam tych, którzy zapoznają się dopiero z twórczością Autorki – miejcie się na baczności !!!! Ta Michalak rzuca czar i nie pozwala czytelnikowi już się z nią rozstać !!!!

A tak na poważnie i bez magii, Katarzyna Michalak potrafi zaciekawić czytelnika tak, by z przyjemnością powracał w jej skromne progi, a raczej do jej powieści…

Jakiś czas temu miałam przyjemność odwiedzić cudowne miejsce zwane Poziomką. Poznałam i polubiłam mieszkańców Poziomki, poznałam losy domowników oraz ich przyjaciół. Nieco zwariowana Ewa, spokojna i delikatna Karolina, a także fajni mężczyźni Witek i Andrzej, to tylko nie liczni bohaterowie „Roku w Poziomce”. Ucieszyłam się bardzo, gdy dowiedziałam się, że Katarzyna Michalak planuje kontynuację „Roku w Poziomce”!!!

Obawiałam się jednak czy nie będą to wymuszone i nudne dalsze losy ???? Czy Autorka stanie na wysokości zadania i czymś nas jeszcze zaskoczy???? Zaskoczyła!

Przede wszystkim nowymi i niesamowitymi pomysłami, okraszonymi mnóstwem humoru.

W Poziomce trwa sielankowa i spokojna atmosfera. Ewcia wraz z Witkiem wychowują cudowną i wymarzoną maleńką kruszynkę zwaną Julisią. Dookoła cisza i spokój, Poziomka otulona lasem i śpiewem ptaków daje poczucie bezpieczeństwa i wiary w lepsze jutro. Przyjaciele domu, Karolina i Andrzej, spodziewają się podwójnego szczęścia w postaci bliźniąt. Jednak na tym koniec słodyczy !!!

Katarzyna Michalak zaskakuje nas zwrotem akcji: kradnie Binga, doprowadza prawie do upadłości wydawnictwo Ewy, każe uciekać Andrzejowi, a jakby tego było mało zabiera nas w podróż do Indii, która okazała się być jedną wielką przygodą z konsekwencjami!!!

„Powrót do Poziomki” z pewnością nie należy do nudnych! Autorka postarała się o to, by w historii pojawiła się Ta Michalak, która z czytelnika wyciska ostatnie łzy szczęścia, ale też bezradności i bólu. Postarała się też o to, by zrozumieć, że w życiu bardzo ważne jest to, by mieć wokół siebie przyjaciół. Przyjaciół, na których można liczyć nie tylko wtedy, gdy jest dobrze!!! Warto zadbać o własnych, tych prawdziwych przyjaciół na dobre i złe.

Porusza też wielu osobom dobrze znany problem miłości nieodwzajemnionej, takiej, w której kocha się skrycie, gdzie ma się jeszcze małą iskierkę nadziei…Jednak ta mała lecz jakże nieprzewidywalna iskra może zniszczyć wszystko co do tej pory się „stworzyło”!!!!

Autorka nie zapomniała też o odwiecznych przyjaciołach – zwierzętach, które na dobre zagościły w Poziomce, ale także w innych powieściach autorki. Opisy przyrody i zwierząt sprawiły, że miało się wrażenie, że spacerujemy w pobliżu wymarzonego domku Ewy, czując zapach sosen i słuchając ptasiego trelu.

Z „pewną taką nieśmiałością” powróciłam do Poziomki i jej mieszkańców, jednak jestem mile zaskoczona. Choć nie tego się spodziewałam, to dostałam ogromną dawkę optymizmu, wiary w to, że jak się czegoś bardzo pragnie można to otrzymać. Wystarczy marzyć, by się spełniło! Ewa jest tego idealnym przykładem.

„Powrót do Poziomki” polecam głównie marzycielkom, bo to one wierzą w to, że podarowane dobro powraca podwójnie, a także w to, że marzenia się spełniają. Polecam też tym, którzy lubią ciepłe i wzruszające historie z Happy Endem.

Mnie pozostaje czekać, by Ewa wydała kolejną książkę Karoliny „Wiśniowy dworek”. 

Kasiu dziękuję !