"Uciec przed cieniem" Ewa Kopsik

Młoda kobieta nie może znaleźć swojego miejsca w środowisku śpiewaków operowych, w którym z konieczności obraca się, będąc żoną artysty. Ma zaniżoną samoocenę, cierpi na depresję i lęk przed utratą bliskiej osoby. Nieprzystosowana do życia jest emocjonalnie uzależniona od męża. Wolność urasta w jej oczach do rangi problemu. Coraz częściej dopada ją ponure wspomnienie z dzieciństwa, które potęguje zły nastrój. Czy zdoła przed nim uciec i zacząć wszystko od nowa?





Wydawnictwo: NovaeRes
Wydano: 2010
stron :341

"Uciec przed cieniem" to debiutancka powieść  Ewy Kopsik. Jest to powieść psychologiczna, świetnie opisana i  rewelacyjnie przekazana.


Narratorem książki jest młoda kobieta, zamknięta w sobie, nieśmiała, żyjąca w cieniu męża - artysty. Kobieta ta całe życie żyje z boku mężczyzn, daje się im zdominować, podporządkowuje się im całkowicie. Czy jest szczęśliwa???? raczej nie, prześladują ją wspomnienia z dzieciństwa. Pewne wydarzenia powodują,że staje się osobą nieszczęśliwą , płochliwą , nieśmiałą, strachliwą i żyjącą w cieniu innych osób, które to całkowicie ją wykorzystują. Autorka przenosi nas w lata 80-te kiedy to zostaje ogłoszony stan wojenny w Polsce, główna bohaterka wyjeżdża wraz z mężem do Wiednia, gdzie mieszka przez kilka lat. Wspomnienia dzieciństwa narastają , mnożą się i w pewnym sensie zmuszają narratorkę do powrotu do Polski, do miejsca swojego dzieciństwa, gdzie próbuje odnaleźć prawdę i samą siebie.

Pani Ewa niesamowicie opisuje wydarzenia, działając bardzo silnie na wyobraźnię. Gdy już myślałam,że wiem co będzie dalej, fabuła nagle się zmieniła, więc przestałam się domyślać i poddałam się autorce, tak jak narratorka. Pani Ewa Kopsik poruszyła dość ważny temat emigracji Polaków, którzy wyjeżdżają "za chlebem". Opisała dokładnie jak traktują obcokrajowców, jak ciężka jest praca za granicami naszego kraju i jakie zdanie mają o nas inni. Cieszę się,że nie musiałam się przenosić do Włoch czy Francji, a wybór właśnie padł na Austrię. Dowiedziałam się też , jak wyglądały lata 80-te w Polsce, czyli kolejki, brak towaru na półkach, kartki, polityka kraju, wszystko to działo się wtedy gdy byłam małą dziewczynką i niewiele pamiętam z tego okresu.
Książka czyta się niezwykle przyjemnie, ale w wielkim skupieniu. Krótko mówiąc niesamowita książka, mam nadzieję,że będzie jakaś kontynuacja, gdyż zakończenie mnie zaskoczyło!!!!!
Książkę z czystym sumieniem polecam tym , którzy czytają powieści psychologiczne, ja z przyjemnością sięgnę po kolejne książki pani Ewy.

Cytaty :

„Pozostały mi marzenia - lśniąca, lecz niewidoczna ozdoba nudnego życia”

„Rzeczywistość jest chaosem i mozaiką zbrodni na różnych poziomach, od zwykłych fizycznych, poprzez emocjonalne, uczuciowe, a skończywszy na literackich”

Książkę otrzymałam od wydawnictwa Novae Res - za co ogromnie dziękuje !!!!!