Wydawnictwo: Prószyński i S-ka
Wydano: 2000
stron : 440
Nazwisko Jodi Picoult dość często wpadało mi w oczy, mało tego jej książki sprawiały, że czytelnicy zachwalali to co przeczytali. Nabrałam wielką ochotę na którąś z powieści, postanowiłam jednak zanim kupię, jakąś wypożyczę, nadarzyła się okazja i książka "Świadectwo prawdy" wpadło mi w ręce.
Czytając o autorce króciutką biografię... stwierdziłam krótko: zacznij kobieto czytać!!!
Autorka przenosi nas do gorącej Pensylwanii, gdzie na jednej z farm, w oborze zostają odnalezione zwłoki noworodka. Dzieje się to w gospodarstwie amiszów - prostych i religijnych ludzi. Podejrzenie o zabicie dziecka pada na córkę farmerów - osiemnastoletnią Katie Fisher.
Sprawę Katie przejmuje daleka krewna dziewczyny - Ellie Hathaway, która przebywa na wakacjach u ciotki, uciekając tym samym z wielkiego miasta.
Broniąc nastolatkę, spotyka się z innym systemem sądownictwa, mało tego z innym życiem, które zostaje jej narzucone przez Sąd , ma opiekować się podejrzaną dzień i noc. Mieszkając na farmie Ellie zagłębia się w zwyczaje, życie i przyzwyczajenia amiszów.
Zagłębiając się w świat swojej klientki, próbuje dotrzeć do prawdy, ale także do tego co dziewczyna ukrywa. Adwokatkę czekają pewne wybory, wyrzeczenia....ale co najważniejsze musi stanąć oko w oko z własnymi pragnieniami i lękami.
Czy Katie jest niewinna???? Jak wygląda życie amiszów???? Jakie decyzje podejmie Ellie???? KONIECZNIE musicie sięgnąć po tą powieść.
Muszę przyznać z pokorą....jestem winna.
Winna tego, że podeszłam do książki jako przereklamowane pisadło!!!!!! Jakie było moje zdziwienie gdy książka okazała się jak dla mnie rewelacyjną powieścią, która potrafi trzymać zwykłego czytelnika w napięciu. Mało tego wyciska z nas emocje, jak sok z cytryny !!! W tej książce na pewno nie zabrakło emocji!!! Emocji pozytywnych i tych negatywnych.
Co do pokory... autorka według mnie idealnie przedstawiła świat amiszów, ich wiary, a przede wszystkim ich dobra, prawdy i właśnie pokory, której brakuje wielu osobom wśród nas. Jodi Picoult we wątki śledcze, kryminalne, wtopiła też wątek miłości. Miłości do drugiej osoby, która jest zdolna do wielu wyrzeczeń. Ukazała także miłość matki do dziecka, która jest piękna, czysta , bezinteresowna, ale zarazem taka, która potrafi....być inna, drapieżna, opiekuńcza i agresywna :( Nie wiem czy można tak to ująć, ale według mnie, miłość rodzica właśnie ma dwie twarze. Jedna w te ciepłe i spokojne dni, druga gdy dziecku zagraża niebezpieczeństwo.
Jednak mnie autorka ujęła prawdą i więzami rodzinnymi. Jedno i drugie są bardzo ważne. Bardzo ważne w powieści, jak i w naszym życiu codziennym - realnym.
Podsumowując, jestem pozytywnie ZASKOCZONA powieścią, jak i piórem autorki. Świetnie się czytało i choć książka nie należy do cienkich ....czuje jakiś niedosyt. Prawda jest taka, że z przyjemnością sięgnę po inne powieści Jodi Picoult. Polecam Wam, na prawdę WARTO!!!!!
Madziu - dziękuję !!!
Koniecznie muszę przeczytać, bo nic jeszcze nie mam na swoim koncie tej autorki, a piszesz bardzo zachęcająco.;)
OdpowiedzUsuńJodi Picoult lubię i cenię za to, że porusza trudne tematy w sposób przystępny i czyta się ją szybko i przyjemnie. 'Świadectwo prawdy' to książka, którą również przeczytałam tej autorki, podobała mi się bardzo i również - tak jak Tobie - podobało mi się przedstawienie życia Amiszów w książce. Niektórzy sądzą, że to książka troszkę słabsza od pozostałych autorki, lecz ja z tym zdaniem się nie zgodzę. Dla mnie jest równie dobra :)
OdpowiedzUsuńTo była pierwsza powieść Picoult jaką przeczytałam. Bardzo mi się spodobała i sprawiła, że sięgnęłam szybko po kolejne. I chyba zaczęłam czytać je zbyt intensywnie, bo zauważyłam, że dopadł mnie jakiś przesyt. Bo chociaż jej książki się czyta w napięciu, to jednak: 1. są nierówne (te późniejsze są lepsze niż wczesne powieści) 2. Kiedy po raz kolejny czytam o nieszczęściach przytrafiających się ludziom, to napięcie towarzyszące jej lekturom staje się aż nie do zniesienia! Więc jakiś czas temu zrobiłam sobie przerwę. Mimo iz kilka książek wciąż czeka na półkach. :)
OdpowiedzUsuńPs. Polecam "W imię miłości" i "Karuzelę uczuć", które podobały mi się najbardziej. Ale wolę je pod oryginalnymi tytułami ("Perfect match" i "The Pact"), a nie w tłumaczeniach, które nijak się mają do treści...
Jest to jedna z kilku książek Picoult,które przeczytałam. Również mi się bardzo podobała i wiem,że z chęcią sięgnę po inne książki. Porusza ciekawe i często trudne tematy, dlatego warto zapoznać się z jej twórczością
OdpowiedzUsuńPożyczyłam tę książkę z biblioteki :) tym milej czyta się taką zachęcającą opinię :)
OdpowiedzUsuńDomi - polecam :)
OdpowiedzUsuńblackmilk - zgadzam się, ksiązka mi się podobała, choć porusza trudne tematy, ma jednak w sobie to coś...
Dabarai - to masz jak ja ze Sparksem, w pewnej chwili stwierdziłam, choć miesiąc odpoczynku :) :) :) choc uwielbiam to co pisze :)Z propozycji skorzystam, rozejrzę się za nimi :)w wersji polskiej :)
kamkap - ja po pierwszej lekturze stwierdzam, na pewno nie ostatnia!!!
Kiedyś na pewno przeczytam, bo lubię jej książki :)
OdpowiedzUsuńskoro polecasz, to na bank będzie dobra :) i też jestem winna bo... nie przeczytałam jeszcze żadnej pozycji tej Pani :( ale obiecuję poprawę ;)
OdpowiedzUsuńMam już kilka pozycji Picoult do przeczytania, ale chyba dołączę i tę. Często ciekawiło mnie jakie życie prowadzą amisze. Życie bez tej całej technologi wydaje mi się nie możliwe, a jednak są ludzie, którzy dobrze sobie bez niej radzą.
OdpowiedzUsuńViconia - :)
OdpowiedzUsuńarcher - o tak jesteś winna!!!!ale skoro obiecujesz poprawę :o) .....
Magia słowa pisanego -to fakt, interesujące jest życie amiszów:)
Ja bardzo lubię jej książki:)
OdpowiedzUsuńPorusza bardzo trudne tematy, w mega ciekawy sposób.
Teraz czytam W naszym domu i powiem szczerze, że przeciągam to w czasie bo bardzo mi się podoba:)
Świadectwa prawdy jeszcze nie czytałam, ale mam w planach:)
Po powieści obyczajowe rzadko sięgam, ale Jodi Picoult bardzo lubię. Moje ulubione książki to "Dziewiętnaście minut" i "Bez mojej zgody". Tej nie czytałam, ale w domu czekają dwie jeszcze inne w kolejce.
OdpowiedzUsuńPodpisuję się pod wszystkimi fanami Joudi, bo pisze świetnie.
Zaczęłam ją dawno temu i poddałam się po kilku stronach. Najwyraźniej to nie był nasz czas. Ale nadrobię - mam kilka książek tej autorki i bardzo chcę ją wreszcie poznać.
OdpowiedzUsuńRównież uwielbiam prozę Picoult, tej książki jeszcze nie czytałam, ale mam w planach zapoznać się z wszystkimi, jakie Jodi napisała :)
OdpowiedzUsuńLubię Picoult i tę książkę z pewnością przeczytam:)). Pozdrawiam!!
OdpowiedzUsuńNo to kamień spadł mi z serca! Widziałam w bibliotece i szybko wypożyczyłam, bo u nas książki Picoult idą jak świeże bułki :). Teraz leży niedaleko i czeka. A ja już zacieram ręce z radości :D.
OdpowiedzUsuńJest to jeden z najciekawszych blogów jakie znalazłem. Będę stałym bywalcem tego bloga. Ja również zacząłem prowadzić bloga i mam nadzieje że kiedyś mój będzie tak popularny. Zapraszam www.samolocik.blogspot.com
OdpowiedzUsuńIzuś - ja przeczytałam tylko tą, ale fajnie piszę to fakt :0)
OdpowiedzUsuńbeatrix73 - chętnie sięgnę po te co proponujesz:)
Futbolowa - jestem ciekawa Twojego zdania po ich przeczytaniu :o)
Dosiaka - to mamy wspólne plany :0)
Kasandra_85 - czekam w takim razie na recenzję :o)
Luna - ja muszę zobaczyć czy u nas i tam gdzie wypożyczam są :o)
Losiek84 - baaaaardzo mi miło :O)
Przeczytałam kilka książek Picoult, ale "Świadectwo prawdy" ciągle przede mną :).
OdpowiedzUsuńMaya jestem ciekawa Twojej opinii, mam nadzieje ,że kiedyś przeczytasz i opiszesz :)
OdpowiedzUsuń